Elze van Hamelen
Dit artikel werd eerder gepubliceerd in Gezond Verstand nummer 12, 24 maart 2021
Terwijl in de officiële werkelijkheid Israël met betrekking tot Covid-19 inentingen gevierd wordt als gidsland, staan op deskundige internet kanalen berichten die bepaald een andere werkelijkheid schilderen. Binnen enkele maanden is 53% van de bevolking gevaccineerd, waardoor Israël snel met een ‘nieuw normaal’ kan beginnen. Maar de Frans-Israëlische onderzoeker Hervé Seligmann, verbonden aan de Universiteit van Aix-Marseille, rekende op basis van publiek beschikbare data vaccinatieschade in Israël na, en deze blijkt veel hoger te liggen dan de cijfers die autoriteiten in de dagbladen publiceren. Ook bleek aan het wonder van de warpspeed vaccinatie binnen Israël een geheime overeenkomst tussen het farmaceutische bedrijf Pfizer en de Israëlische overheid ten grondslag te liggen.
Tegelijk kwam er nieuws dat overheden in Zuid-Amerika onder druk zijn gezet door Pfizer. Als voorwaarde voor levering van vaccins eist de farma gigant van Argentinië en Brazilië een aanbod van staatsbezit als onderpand voor eventuele rechtszaken als gevolg van vaccinatieschade.
Pfizer won de wedstrijd om als eerste farmaceut een corona-vaccin op de markt te brengen. Op dezelfde dag dat het bedrijf in een persbericht aankondigde dat het door hen ontwikkelde vaccin 90% effectief is, verkocht haar CEO, Albert Bourla, 62% van zijn aandelen. Om te begrijpen wat 90% bescherming betekent, bij een vaccin tegen een virus dat voor 98% van de bevolking niet schadelijk is, moet nogal wat ‘newspeak’ spin worden ontrafeld. Het Nederlandse College ter beoordeling van geneesmiddelen rapporteert enerzijds “dat van de 100 mensen die zonder prik COVID-19 zouden krijgen, er na vaccinatie nog maar 5 mensen COVID-19 krijgen”, maar of anderzijds het vaccin besmetting voorkomt “moet nog onderzocht worden”. Dus er is nog geen zicht op overdracht van het virus na vaccinatie. De injectie beschermt voor ‘tenminste drie maanden’.
Terwijl de overheid ons verzekert dat het middel veilig en effectief is, lijkt het redelijk om de betrouwbaarheid van zo’n bewering te onderzoeken wanneer men weet dat Pfizer de dubieuze eer heeft om – wegens frauduleuze marketing – de hoogste boete ($2.3 miljard) en de grootste schikking ($1 miljard) dollar in de geschiedenis heeft moeten betalen. Overigens, wanneer men de waslijsten aan veroordelingen en schikkingen van farmabedrijven voor fraude gaat bestuderen, dan ontstaat de indruk dat deze boetes voor fraude als een standaardpost bij de bedrijfskosten ingecalculeerd worden. Alleen al in VS waren er tussen 1991 en 2015 in strafrechtelijke en civiele zaken met ‘Big Farma’ 373 schikkingen met $35.7 miljard aan boetes. Achter zulke cijfers gaat een enorm menselijk leed schuil, door lichamelijke en psychische schade, zowel als sterven als gevolg van medicijngebruik.
Wat binnen de industrie als effectief wordt bevonden heeft trouwens een andere betekenis dan genezing van de patiënt. Om op de markt te komen, moet een geneesmiddel een statistisch betekenisvol effect hebben; een groter rekenkundig effect heeft dan het placebo. Veel van het medische onderzoek dat de effectiviteit van medicatie aantoont, meestal direct of indirect uitgevoerd door de betreffende bedrijven zelf, is daarbij niet reproduceerbaar.
Israël viste bijna achter het net toen Pfizer november vorig jaar aankondigde een effectief vaccin te hebben ontwikkeld. De regering had bestellingen gedaan bij Moderna en AstraZeneca. Via een geheim contract met Pfizer wist het in december toch vijf miljoen doses vaccins te verkrijgen. Hiermee neemt Israel deel aan het grootste medische experiment in de geschiedenis. Met een ‘Real World Epidemiological Evidence Collaboration Agreement’ heeft de Netanyahu regering afgesproken de gehele bevolking van zeven miljoen volwassenen te vaccineren, en in een doorlopende opvolg studie wekelijks data te verstrekken over de bijverschijnselen en andere gevolgen van de injecties. Daarbij heeft Pfizer ook inzage in de medische dossiers van burgers, die in het geavanceerde publieke zorgstelsel al 40 jaar digitaal worden bijgehouden. Voor Pfizer is deze overeenkomst erg aantrekkelijk, want de autorisatie voor het op de markt brengen van het vaccin is zowel in de VS als in de EU tijdelijk en voorwaardelijk. Voor algehele toestemming is aanzienlijk meer informatie nodig, waarin Israël middels dit contract voorziet.
De Israëlische regering heeft nagelaten de bevolking in te lichten dat het met Pfizer is overeengekomen om de bevolking te gebruiken voor wat neerkomt op een laboratorium experiment, en wat voor risico’s daarmee gemoeid zijn. Hiermee is niet aan de ethische voorwaarden van een medisch experiment voldaan, die geïnformeerde toestemming van de proefpersonen vereisen. Ethische voorwaarden – zoals de Neurenberg principes – die nota bene zijn opgesteld naar aanleiding van experimenten van nazi-doctors op voornamelijk Joodse geïnterneerden in kampen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Israël benadrukt in publieke uitingen dat het om een veilig en effectief middel gaat, net zoals de overheid en haar instituties in Nederland. De kloof tussen de officiële realiteit en de werkelijkheid is hier groot: de eerder genoemde wetenschapper Seligmann, en collega ingenieur Haim Yativ, rekenden op basis van publiek toegankelijke data uit dat de sterftecijfers ‘honderden malen groter te zijn bij jonge mensen in vergelijking met de sterfte aan corona zonder de injectie, en tientallen keren hoger bij oudere mensen”. Seligmann en Haim spreken van ‘een nieuwe holocaust’.
Terwijl Israël data deelde in ruil voor vaccins, stelde Pfizer andere, vergaande, eisen aan Brazilië en Argentinië. Ter aanvulling op de algehele schadeloosstelling waarmee de meeste landen al hebben ingestemd, kon een levering van haar product alleen geschiedden op voorwaarde dat deze landen hun militaire bases, ambassades en staatstegoeden als onderpand zouden geven voor eventuele rechtszaken als gevolg van de vaccinatiecampagne.
Welke overeenkomsten heeft de Nederlandse regering met de vaccin-leveranciers gesloten? Rutte betuigt zich als een enthousiast ondersteuner van GAVI, en het is bekend dat hij officiële afspraken aanvult met niet-officiële regelingen. De persoonsgegevens van Nederlandse burgers bleken al eerder bij de GGD niet goed beschermd te zijn. Hoe veilig is onze data in handen van de regering? Follow the Money rapporteerde over de belangenverstrengeling OMT-lid Kluytmans. Kluytmans en zijn collega-artsen blijken miljoenen te verdienen aan coronatesten. Welke belangen spelen er bij de vaccinuitrol en -ontwikkeling? De overheid geeft geen gehoor aan wob verzoeken over coronabeleid. Geert Wilders diende in december 2020 een motie in om te verzekeren dat OMT-leden en bewindspersonen geen belangen hebben in de ontwikkeling van een coronavaccin of in coronatesten. VVD, D66, CDA en CU stemden de motie weg. Gezien de ervaringen van anderen landen zou het toch interessant zijn te weten wat de kleine letters zijn in de contracten die de Nederlandse overheid met farma bedrijven heeft afgesloten.
Irene Schipper van Somo (Stichting onderzoek multinationale ondernemingen) nam de publiek beschikbare contracten onder de loep. Ondanks dat er door de publieke sector fors geïnvesteerd is in de ontwikkeling van vaccins – wereldwijd bijna 100 miljard euro, waarvan 917 miljoen euro door Nederland – zijn er toch geen harde prijsafspraken gemaakt met de farmaceuten, die graag een maximale winst willen behalen.
In de officiële werkelijkheid wordt het succes van de massavaccinatie gepresenteerd als de weg naar ‘vrijheid’ in het nieuwe normaal, ondersteund door vaccinatiepaspoorten. Men moet bedenken dat dit een apartheidsmaatschappij is, waarin onderwerping aan overheden en Big Pharma middels medische testen en experimentele middelen een voorwaarde voor deze verworven ‘vrijheden’ zijn.