Dit artikel werd eerder gepubliceerd in Gezond Verstand nummer 6, december 2020
Vorige week heb ik mijn werk als duurzaamheidsconsultant voor biotech bedrijven opgezegd. Sinds de corona crisis kostte het me in toenemende mate moeite om voor de pharma/biotech sector te werken. De spagaat tussen meedraaien in de waan van de officiële werkelijkheid en snappen wat er achter speelt werd te groot. Een paar jaar geleden kwam ik er min of meer bij toeval achter een wel heel grote leugen in de gangbare media. Als iemand heel hard tegen je liegt, ben je dan nog geneigd de rest van wat verteld wordt wel te geloven? Het was het begin van een zoekproces. Wat ik ontdekte kon ik grotendeels van mijn werk gescheiden houden. Ik adviseerde bedrijven bij het ontwikkelen van duurzaamheidsprogramma’s. De werking van grootse institutionele processen en geopolitieke dynamiek zijn weliswaar relevant, maar ik kan daar niet aan bijdragen. Met advies ten behoeve van duurzaamheidsprogramma’s had ik het gevoel een meer concrete bijdrage te kunnen leveren. Tot covid dus.
Doordat ik al toegang had tot een lijst ‘samizdat’ publicaties en onafhankelijke journalisten was mij al snel duidelijk dat de covid crisis gebruikt werd om andere agenda’s te realiseren. Met geknoei met cijfers en statistieken, onderdrukken van stemmen van kritische artsen, virologen, biomedici, constante bangmakerij in de massamedia en regelrechte leugens is in een handomdraai een medische dictatuur uitgerold. Een dictatuur waarin de pharma en biotech sectoren sleutelrollen spelen. De fout ingezette PCR testen houden het officiële cijfer van de ‘besmettingen’ kunstmatig hoog.
Doordat ik bekend ben met het traject dat een biotech medicijn of vaccin doorloopt, van basis concept tot aan introductie op de markt, besefte ik dat het niet mogelijk zou zijn om een veilig product binnen 10 jaar op de markt te kunnen brengen. Laat staan binnen één tot twee jaar. Afgezien daarvan gaat het om een mRNA vaccin, een experimentele techniek die afwijkt van klassieke vaccins, en die mogelijk DNA veranderd. Wanneer heel veel mensen wereldwijd ermee gevaccineerd worden zal het menselijk genoom daarna mogelijk nooit meer hetzelfde zijn. Ik zie dat als ongelooflijke zelfoverschatting. Het brengt een monumentaal risico met zich mee. Het risico van het oplopen van een corona-virus – het is en blijft een griep virus – weegt op geen manier op tegen experimentele DNA manipulatie op wereldschaal.
Zijn degenen die het NRC lezen en de NOS kijken zich bewust van het enorme risico dat ze zullen lopen als ze met inenting akkoord gaan? Kun je hier spreken van informed consent? Gaat de massa-vaccinatie straks een slachtveld opleveren? De pharma bedrijven zijn bij voorbaat uitgesloten voor aansprakelijkheid voor vaccinschade. Daarvoor wordt een pot met ons belastinggeld ingericht. Als ze niet aansprakelijk zullen zijn, wat garandeert dan nog dat ze zich in het absolute verantwoordelijkheid gedragen?
Tegelijkertijd, in mijn werkomgeving zag ik enorme geestdrift en trots. Biotech speelt een sleutelrol in de oplossing van de crisis! Mensen hebben testen nodig, en vaccins. Dan kunnen we weer terug naar normaal. Er is geen twijfel over de risico’s van de vaccins. Er is geen twijfel over of PCR testen wel valide zijn voor testbeleid. Vanuit ‘het andere nieuws’ zien we vooral de corruptie van Big Pharma, en megalomane figuren zoals Bill Gates.
Dat is niet wat ik heb meegemaakt. De CEO’s en managers die ik sprak zijn gedreven om een positieve bijdrage aan de maatschappij te leveren. Dat is de core business, de kern van het programma om ter wille van duurzaamheid. Het goede doen, mensen redden, op de juiste manier, met minimale milieu impact, terwijl je constructieve relaties met je stakeholders onderhoudt. Ze zijn vriendelijk, betrokken en gemotiveerd om ethisch te handelen. Er is oprechte zorg voor veiligheid van werknemers, en er worden verschillende programma’s ingericht om werknemers tegen het virus te beschermen, en het werken op afstand te ondersteunen. De wetenschappers (R&D) die ik sprak hebben enorme passie voor hun vak, om op de leading edge van technologie voor nieuwe doorbraken te zorgen.
Ik zie regelmatig de overzichten met de voortgang van vaccin ontwikkeling langskomen. Het komt in het nieuws over alsof een vaccin door één bedrijf ontwikkeld wordt, maar daar zitten veel ondersteunende bedrijven omheen. Wat ik heb meegekregen is dat de ondersteuners rondom om het producerende bedrijf met hun werk hun steentje willen bijdragen aan een oplossing voor de crisis. Met spanning en anticipatie wordt de voortgang in de gaten gehouden. Ook in deze crisis, zien ze een toename van zieken onder de bevolking, en het is hun passie daar een oplossing voor te vinden. Hun motivatie is dat ze helpen met het redden van levens. Ze werken nu extra hard omdat ze écht geloven dat hun producten bijdragen aan de oplossing van de crisis.
Daarmee zat ik klem: aan de ene kant een dijk van een moreel-ethisch conflict om in deze tijd voor pharma/biotech te werken en in te zien dat de producten van deze sector een blijvend excuus geven voor onze staat van beleg. Aan de andere kant, een loyaliteitsconflict: ik werkte samen met mensen die ik heel graag mag, die geen kwade intenties hebben, en die me veel vertrouwen en kansen geschonken hebben. Steeds vaker hield ik mijn mond. Steeds vaker voelde dat als liegen.
‘Wanneer het spreken van de waarheid wordt vervangen door stilte, is de stilte een leugen’ zei Sovjet dissident Yevtushenko.
Wat er nu gebeurt, dit is de Derde Wereldoorlog: een globale machtsgreep om een gecentraliseerd totalitair regime naar niet westers model in te voeren. Opgepimpt met marketing-gloss wordt het ons verkocht als ‘the Great Reset’. Het komende jaar wordt een van de meest turbulente uit de geschiedenis. Waar wil ik dan staan? Ga ik voor een vals gevoel van zekerheid? Blijf ik mijn eigen mond snoeren? Hoe verantwoord ik dit nog aan mijzelf, wanneer de verkiezingen straks afgelast worden, en Rutte & co. verplichte vaccinnaties doorvoeren? Of, niet verplicht, enkel een voorwaarde om mijzelf te verplaatsen met openbaar vervoer, naar de supermarkt te gaan, of naar school, of een cafe of sportschool in te mogen, mochten die weer open gaan.
Vanuit mijn rol was er niet de ruimte de groupthink ter discussie te stellen. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt. Ik wil mij kunnen uitspreken. Het gros van de mensen is nu in een soort massa hypnose. Maar, langzaamaan zien ook steeds meer mensen dat wat er gebeurt niet klopt. Hoe zorgen we dat meer mensen wakker worden? Hoe helpen we ze met een bijspijkercursus in de wereld achter de ‘officiële realiteit’?